“นี่ปริซึมฉันไปห้องพักครูมาแล้ว ครูบอกว่า เฮสเทรียทอรัสดรอว์แชมเปี้ยนลีกมันคือ การวาดภาพแล้วออกมาเป็นโฮโลแกรมแล้วสู้กันจริงๆแบบเกมการต่อสู้หนะ นี่ใช้เทคโนโลยีที่ทอรัสมีพัฒนาเป็นวีดีโอเกม ซึ่งจะนำไปใช้จริงในกองทัพ นักเรียนแซงจูรี่ทอรัสที่ทำผลการเรียนดีจะได้บรรจุเป็นสเปคตรัลยูนิท ทหารชั้นเอลีทของทอรัสอีกที ทำไมข่าวใหญ่ขนาดนี้พวกเราถึงไม่รู้นะ เธอก็วาดรูปเก่งนี่นาไม่ลองลงของปีนี้เหรอ ให้ตายสิไอ้เครื่องนั้นไม่มีวางขายตามท้องตลาดต้องเป็นนักเรียนแซงจูรีทอรัสเท่านั้นถึงซื้อได้และซื้อได้แค่คนละเครื่องด้วย”เพื่อนของปริซึมพูดต่อยหอย
“ไม่รู้สินะ ฉันวาดมอนสเตอร์ไม่เก่ง แต่ถ้าเป็นเทพในจินตนาการละก็……”ปริซึมหัวเราะหึหึในลำคอ
“หมั่นไส้ไกอาชะมัด ผู้หญิงแหยๆเป็น wallflower แบบนั้นไม่ควรได้รับการปฏิบัติตัวดีๆจากรีล”เพื่อนของปริซึมนินทาไกอาอย่างอิจฉา
“ไหนเธอบอกไม่ชอบผู้ชายเตี้ยไง รีลเตี้ยจะตาย”ปริซึมกล่าว
“ไม่รู้นะ แต่ฉันให้ 9/10 อีกหนึ่งคะแนนหักความเตี้ย”เพื่อนเธอลงมติ
ปริซึมกำลังครุ่นคิดถึงเฮสเทรียทอรัสดรอว์แชมเปี้ยนลีกแล้วก็เปลี่ยนเรื่อง
“ฉันได้ยินมาจากเพื่อนอีกคนว่า รีล อยากสังกัด สเปคทรัล แอร์ฟอร์ซ ถ้าเขาชนะแชมเปี้ยนลึคในปีนี้ เขาจะได้บรรจุโดยไม่ต้องเรียนที่แซงจูรี่ทอรัสต่อ เพราะอายุเขาถึงพอดี”
ไกอาเดินมาได้ยินพอดี เธอแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเรื่องที่ปริซึมคุย เพราะสองคนนั้นอยู่มุมห้องพอดี
เพื่อนๆในห้องแซวกันวีดว้ายกระตู้วู้หนวกหูมาก บ้างก็ขอให้เธอฟอร์เวิร์ด Flair ไปให้บ้าง ซักพักรีลเดินมาพอดี เขาได้ยินเสียงซุบซิบกันได้ห้อง เขาเลยอึกอีกนิดหน่อย พร้อมกับเล็มพิซซ่า อาหารเช้า ในมือไปด้วย ปากเขาเลอะซอส วันนี้เขาใส่เสื้อยืด “Pencil is my girlfriend” รีลชอบใส่เสื้อมีตัวอักษรบางอย่าง เขาเชื่อว่าการแต่งกายเป็นการแสดงจุดยืน นี่เป็นช่วงเช้า 5 นาทีก่อนโฮมรูม
“ดูดิเธอ รีลทำเป็นยั่ว ปากเปรอะซอส แบบซีรีย์ที่ฉันเคยดูเลย”
“เขาใส่เสื้อว่าดินสอคือแฟนของเขาหละ แหมอยากเป็นดินสอจัง”
รีลไม่สนใจคำซุบซิบ เขาเดินมานั่งข้างๆไกอา ยังคงสนใจเรื่องผมเธอ
“ผมเธอสวยมากเลยจริงๆ นะ ผมชอบ สีแบบนี้ย้อมหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ”ไกอาตอบสั้นๆ
“เธอวาดรูปหรือเปล่าครับ”
ไกอาหยิบสมุดเสก็ตซ์ออกมาให้รีลดู เขาเปิดดูอย่างตั้งใจ
“ให้ตายสิ เธอวาดเก่งนี่นา ลายเส้นอย่างนี้เป็นแบบผู้หญิงวาด ผมวาดไม่ได้ เธอน่าจะลองลงแข่งนะ”
“ฉันไม่ชอบการแข่งขันค่ะ”
“การแข่งขัน คือ การพัฒนาตัวเองนะ ผมก็ไม่ได้หวังว่าจะชนะหรอกแต่ผมต้องทำให้ได้ เพราะผมอยากเข้าไปเป็นเสปคตรัล ยูนิทผมคิดว่าเธอต้องมีเป้าหมายอะไรบางอย่างนอกเหนือไปจากการเรียน ผมหมายถึงเป้าหมายระยะยาว” ไกอาสังเกตุแขนและไหล่ของเขา ดูใหญ่กว่าปกติเล็กน้อยทั้งๆที่เขาไม่สูงมาก เขาคงจะเล่นเวทบ้าง และเขาพูดเยอะมากทีเดียว
“ทำไมคุณไม่คุยกับเพื่อนคนอื่นบ้างหละ”
“แปลกดี คุณเหมือนผู้หญิงที่ผมเห็นในฝัน” ไกอาสะดุ้ง
“ฝันแบบไหนเหรอ”
“ก็แบบมีผู้หญิงคนหนึ่ง ผมนอนบนตักเธอ แล้วก็….มีภาพ..”
“ใช่ปลาทอง หยินหยางหรือเปล่า”ไกอาตอบอย่างสั่นๆ
“ใช่ คุณรู้ได้ไง”
อาจารย์มาพอดี ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ
“เอาละนักเรียนคาบนี้เป็นคาบวาดรูป ครูจะแนะนำ อาจารย์โอเซียล นาเซียม ให้เธอรู้จัก ถ้าพวกเธออยากเข้าไปแข่งขันเฮสเทรียทอรัสแชมป์เปี้ยนลึค เธอต้องรู้จักอาจารย์เซียลเอาไว้ “
รูปลักษณ์อาจารย์เซียล เธอเป็นผู้หญิง วัยประมาณ 34-37 ปีได้ ใส่แว่นกรอบหนา และเธอมักจะเอานิ้วดันแว่นขึ้นไปเสมอๆ เธอกวาดตาดูทั้งห้อง แล้วหยุดสายตาที่รีล ที่เสื้อยืดของเขา
“เธอสินะหนุ่มที่เป็นแชมเปี้ยนปีที่แล้ว ปีนี้มีกติกาใหม่คือแข่งเป็นทีมนะ ทีมละ 2 คน และต้องไต่เต้าจากแข่งระดับโรงเรียน เธอไม่มีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นนะจ้ะ ครูจะเป็นครูที่ปรึกษาเธอตลอดการแลกเปลี่ยน ส่วนนักเรียนคนอื่นๆ เรียนรู้การวาดรูปผ่านทางรีลได้เลยให้เขาสอนให้ คาบนี้เรียนกันตามสบายครูจะคอยนั่งดูพวกเธอสอนกันเอง” อาจารย์เซียลยิ้ม
ห้องเรียนเรามีประมาณ 15 คนได้ รีลขึ้นไปพูดหน้าชั้น
“การวาดรูปนะ มันขึ้นอยู่กับพอร์ทโฟลิโอของเรา ทอรัสไม่ได้ดูว่าผมเกรดเท่าไร แต่ดูว่าพอร์ทผมเป็นยังไง ผมได้เกรดน้อย แต่ผมสอบเข้าโรงเรียนแซงจูรี่ทอรัสที่มีนักเรียนเพียง 50 คนได้เพราะพอร์ทโฟลิโอวาดของผมเพียง 20 ชิ้นเท่านั้น แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าให้คุณละทิ้งการเรียนนะครับ เมื่อผมสอบเข้าโรงเรียน แซงจูรี่ทอรัสได้ เกรดผมไม่เคยต่ำกว่า 4.00”
เพื่อนๆปรบมือกันเกรียว ดูท่าทางเขาจะมีความสามารถในการพูดพอสมควร จากนั้นเขาก็สอนวาดรูปโดยให้เราจับกลุ่มกันเองแล้วก็สอนกันเองโดยมีเขาสอนแบบวนสับกลุ่ม
เมื่อเลิกชั้นเรียนแล้วรีลเดินมาหาไกอา
“นี่ไกอา เรามารวมทีมกันเถอะ”
“ไม่หละค่ะ ฉันไม่อยากลงแข่ง”
“นี่เป็นโอกาสนะ ในสายอาชีพของเรา ถ้าเราได้บรรจุหละก็ พ่อแม่เราก็สบายทั้งชาติเลยเธอไม่สนใจเหรอ”
ไกอาหยุดกึก
“จริงเหรอ”
“ผมจะสอนวาดรูปเธอฟรีๆด้วยเอ้า….!!!”
“แล้วทำไมคุณดีกับฉัน”
“ไม่รู้สิ เพราะฝันประหลาดนั้นมั้ง” รีลยิ้มแฉ่ง
“ฉันไม่ได้เก่งเหมือนคุณนะ ฉันจะทำคุณพังแน่ๆ”
“เอางี้ ผมจะให้เครื่องวาดนี้แก่คุณถ้าเราไปถึงรอบสุดท้ายและชนะได้ มันมีชื่อเครื่องว่า ดิ เสปคตรา”
ชื่อที่คุ้นลอยมาในหัว เกีย…..เกียอะไรนะ…..ใช่ เกีย ดิ สเปคตรา !!เขานั่นเอง “รีล=เกีย ดิเสปคตรา” ไกอาเบิกตาโพลง ไม่นึกว่าจะเจอเขาเร็วขนาดนี้ ไกอาตอบอย่างไม่ลังเล เธอไม่อยากเกี่ยวข้องกับเรื่องบ้าๆอีกต่อไป
“ไม่หละค่ะ ขอบคุณค่ะรีล”
รีลเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาครูเซียล
“ครูครับ ผมเจอทีมแล้ว แต่ว่า….เขาไม่ยอมร่วมทีมกับผมครับ”
“เธอก็หาคนอื่นสิ จะไปง้อเขาทำไม”ครูเซียลตอบพร้อมยิ้มอย่างรู้ทัน
“ผมชอบงานเธอครับ ผมอยากลงแข่งกับเธอ”
“เธอหมายถึงไกอาเหรอ”
“ครับอาจารย์รู้ได้ไง”
“โธ่ เด็กเอ๋ย เขาลือกันทั้งห้อง ครูก็รู้สิ”
“เธอต้องสอนวาดรูปให้เขาทุกวัน โดยไม่หวังผลตอบแทน”
อิควิน็อกซ์กอดอก พร้อมกับยิ้ม
“น็อกซ์ครับ ผมเจอทั้งไกอาทั้งรีลเลย”
“ก็ดีสิครับแล้วจะให้ผมทำอะไรต่อ”
“คุณต้องเริ่มปฎิบัติการณ์แล้วทอรัสคนที่ 12 มาจากมิติคุณเขามีชื่อว่า Pantheraคุณต้องหาเขาให้พบ”
from WordPress http://ift.tt/2kkvP5q
via IFTTT
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น