(SERAPHIM X TORUS จิตเทพยดาล่าทอรัส}ตอนที่ 1 “เชื่อฉันเถอะ”
อิควิน็อกซ์ส่งภาพใบหน้าของเขามาให้ไกอาเห็นในหัวของเธอ มันแจ่มชัดราวกับมีทีวีในหัวทีเดียว เขาไว้ผมปัดข้าง ยาวข้างหนึ่ง มีรอยสักใต้ตาด้านขวา ผิวเขาสีซีดอมชมพู ราวกับคนไม่เคยถูกแดด หรือเด็กทารกทีเดียว ส่วนน็อกซ์ ผิวสีเข้มแต่ไม่มาก ออกน้ำผึ้งๆสีผิวคล้ายๆเอ็กโซดัสแต่คล้ำกว่า หน้าตาเขาคล้ายอิควิน็อกซ์มาก แต่มีจุดแตกต่างกันบางอย่างที่ทำให้รู้ว่าเป็นคนละคน เขาไม่มีรอยสักบนหน้า
“โซลเมทคือคนที่เคยเป็นคนๆเดียวกัน และเป็นเศษธุลีดวงดาวเดียวกันมาก่อน”
อิควิน็อกซ์อธิบาย แต่ฉันไม่ได้ยินน้ำเสียงเขาหรอกนะ
มันเหมือนกับคุณมีกล่องแชทอยู่ในหัวนั่นแหละ เพียงแต่มันเร็วกว่ากล่องแชทมาก
“นายหมายตวามว่ายังไงเศษธุลีดาวเดียวกัน”
“ไกอา มันเกินกว่าที่จะเล่าให้เธอฟังวันนี้ เธอไปเข้านอนเถอะ แล้วเราจะค่อยๆเล่าให้เธอฟังเอง”
ไม่รู้ทำไมเหมือนกันฉันเชื่ออิควิน็อกซ์แล้วไปนอน ซักพักก็ผลอยหลับไป
เห็นภาพซ้ำๆ ท้องทุ่ง ปลาทองที่วนเป็นหยินหยาง……ฯลฯ
ฉันตื่นขึ้นมาแล้ว รู้สึกมึนหัวสิ้นดี อย่างกับกินไวน์สักสิบขวดแล้วตื่นขึ้นมางั้นแหละมันหนักๆงงๆตื้อๆชะมัด ฉันแค่คิดว่ามันเป็นเรื่องบ้ามาก ฉันได้ยินเสียงจิตใต้สำนึกของตัวเองหรือเปล่า แล้วทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้ ด้วยความที่ฉันกระวนกระวายใจมาก ฉันไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน วันรุ่งขึ้นฉันจึงรุดไปพบจิตแพทย์
ฉันนั่งรอเลขคิว พลางคิดว่า ระบบเก่าๆนี่ยังอยู่อีกนะ แม้เทคโนโลยีโลกเราจะพัฒนาไปมากได้ แต่โลกเราก็ยังถูกแช่แข็งแบบนี้ คิดไปเรื่อยๆก็ถึงคิวฉัน นางพยาบาลหน้ากลม ร่างท้วม ดูไม่เป็นมิตร ตะโกนเรียกฉัน
“เชิญไปพบหมอที่ห้อง 404 ค่ะ”
ไกอาเดินไปอย่างเร็วรี่ ด้วยความกังวลใจอย่างล้นพ้นว่าตัวเองจะต้องเป็นโรคจิตเวชอะไรสักอย่างแน่
จิตแพทย์รุ่นแก่คราวพ่อเธอนั่งอยู่ ผมสีดอกเลาสับดำดอกเขาตัดกับเสื้อกาวน์ที่ใส่ น้ำเสียงแหบแห้งแสดงถึงความเหนื่อยหน่ายของเขาผุดออกมา
“ว่าไงหนู มาหาหมอมีอะไร”
“คือหนูได้ยินเสียงในหัวค่ะ..มันเป็น….”
“คืออย่างนี้นะ หนูคงนอนไม่หลับหลายคืน ทำงานหนักไปใช่ไหม เอายาคลายกังวลไปทานนะ แล้วถ้าอาการยังไม่หาย ให้ไปพบนักจิตวิทยาที่ตึกเพื่อทำแบบทดสอบ”
“หนูไม่ได้โกหกนะคะ”
“หมอก็เห็นหนูคุยปกติดีนี่ ไม่เป็นอะไรมั้ง เอายานอนหลับไหมหละ”
“มะ…ไม่ดีกว่าค่ะ”
“เอ้า พยาบาลขอแฟ้มคนไข้คนต่อไปด้วยวันนี้ง่วงจริงๆเลย ทีตอนเช้าหละไม่มากัน”
“…..”
“คืออย่างนี้ค่ะหมอ หนูได้ยินเสียงจากในหัว….” ไกอาดึงดันจะคุยกับจิตแพทย์ต่อ
“หมอคิดว่าคุณคงจะคุยกับตัวเอง”
“ใช่ค่ะหมอ หนูก็นึกว่าเป็นตัวหนู แต่พอไปๆมาๆหนูคิดว่ามันไม่ใช่ มันดูเหมือนจริงเกินไป……”
หลังจากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงของอิควิน็อกซ์พูดขึ้นมา
“เสียเวลาเปล่าๆไกอา หมอไม่เชื่อคุณหรอก วิทยาการของเราเกินกว่าที่พวกคุณจะเข้าใจ ผมติดต่อสื่อสารกับคุณผ่านคลื่นวิทยุความถี่ต่ำมากระดับที่หูมนุษย์ไม่สามารถได้ยินและไม่มีเครื่องวิทยุหรืออุปกรณ์ใดๆที่รับคลื่นเราได้”
น็อกซ์ตอบว่า
“เชื่อเขาเถอะครับไกอา เพราะผมก็เคยไม่เชื่อเขามาก่อนเหมือนกันกับคุณ ตอนที่เขาติดต่อมาครั้งแรก ”
ทันใดนั้นจิตแพทย์ก็พูดตัดบท
“เอาละ หมอยังไม่วินิจฉัยว่าคุณเป็นโรค เพราะว่าคุณก็คุยกับหมอได้ปกติดี หมอจะสั่งยาคลายกังวลให้คุณ เพื่อให้คุณนอนหลับสบายแล้วกัน อ้อ …..ยานอนหลับด้วยดีกว่านะ ท่าทางคุณคงต้องนอนพักเยอะๆ”
“ขอบคุณค่ะหมอ…..”
เธอขอบคุณตามพิธีไปอย่างนั้นแต่ทำสีหน้าเก็บอาการบูด เหมือนปัญหาไม่ได้รับการแก้ไข
เธอพยายามคุยกับพวกเขาอีกครั้ง
“ขอร้องละนะ ฉันอยากมีชีวิตปกติ พวกนายจะเป็นจิตใต้สำนึกหรือเซราฟงเซราฟิมอะไรก็ตาม ได้โปรดไปจากฉันเสียที”
“เชื่อเราเถอะ พวกผมไปไม่ได้เพราะผมมาหาคุณเพื่อปลดปล่อยคุณ ถ้าพวกผมไม่ปลดปล่อยคุณ ภารกิจของเราจะไม่สำเร็จ”อิควิน็อกซ์พูด ดูท่าทางเขาเป็นคนพูดมากกว่าน็อกซ์
“ภารกิจอะไร”
“ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ครับ”
“งั้นฉันจะทดสอบพวกคุณ”
“ผมเสนอวิธีทดสอบ” น็อกซ์กล่าว หลังจากเขาเงียบมานาน
“พวกผมจะบอกทางคุณ หลับตาสิครับ”
ไกอาหวั่นใจว่ามันจะเป็นการทดสอบแบบไหน พวกเขาทดสอบเธอ หรือเธอทดสอบพวกเขากันแน่!!!
from WordPress http://ift.tt/2kvEWRR
via IFTTT
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น