ไปเจอบล็อคต่างประเทศอันหนึ่งมาค่ะ เลยนำมาสรุปพร้อมใส่ความคิดเห็นตัวเองให้อ่านกันเป็นแรงบันดาลใจต่างจากลอกเลียนแบบยังไงตอนที่ 2 ค่ะ
ตอนที่ 1
ก่อนอื่น หลายๆคนคงข้องใจกับคำว่า good artist copy,great artist steal ของ artist ชื่อดังอย่าง Pablo Picasso มาดูกันว่าคาเมรอน โมล นักออกแบบเว็บได้ตีความการเรียนรู้ของมนุษย์ในเรื่องนี้ว่าอย่างไร เขาจะแบ่งออกเป็น 3 ระดับของการเรียนรู้ด้านการออกแบบ นั่นก็คือ
1.Copy แต่ไม่ได้สร้างอะไรใหม่ๆ
กรณีนี้ทำไป ก็ไม่ได้ได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าเดิมค่ะ หรือว่าทำยังไงก็งานดูดีสู้ที่เป็นต้นฉบับไม่ได้อยู่แล้ว แต่คนเรามักจะคิดซับซ้อนเกินไปว่า การเรียนรู้จะต้องรอแรงบันดาลใจ จะต้องรอนั่นนี่ก่อน แล้วค่อยมาวาดรูปหรือทำสิ่งนั้นๆ ทั้งที่จริงๆแล้ววิธีฝึกที่ง่ายมากๆเลยก็คือการลอกเลียนแบบไปก่อนจนคุ้นมือ เมื่อเรารู้สึกชอบในการวาดภาพเมื่อไร เรื่องสไตล์นั้นมาทีหลัง ถ้าเจอก็ไม่ยากแล้วทำบ่อยๆเดี๋ยวคนก็ติดตา ทั้งนี้การ copy ช่วยให้คุณเก่งขึ้นได้ถึงระดับหนึ่งเท่านั้นค่ะ เรามาดูระดับที่สองนั้นก็คือ
2.copy ตัวเอง
นั่นก็คือไปค้นหารูปเก่าๆ ของตัวเอง เสก็ตซ์ที่ยังไม่เคยวาดให้เสร็จ นำมาทำให้ดีกว่าเดิม
3.ดูดจากแหล่งที่ไม่ปะติดปะต่อกัน เสมือนคุ้ยหาสมบัติหรือซากของเก่าที่ขายได้
หรืออัญมณีจากกองขยะจำนวนมาก ดูตามเว็บต่างๆ ,แม็กกาซีน แหล่งต่างๆให้เยอะมากที่สุด แล้วนำมันมาปะติดปะต่อ ไอน์สไตน์เคยพูดไว้ว่า
The secret to creativity is knowing how to hide your sources-Albert Ainstein
ความลับของความคิดสร้างสรรค์ก็คือรู้ว่าจะซ่อนแหล่งที่มาอย่างไร
ก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน แม้แต่ไอน์สไตน์ยังพูดแบบนี้ แต่เข้าใจคอนเซปต์ของข้อนี้นะ
แล้วเว็บ NADZ ก็บอกอีกว่า การ”ขโมย”ในความหมายของ Pablo Picasso ในความคิดเขา คิดว่าเหมือนกับคนๆหนึ่งที่เจออัญมณีในก้อนหิน เสร็จแล้วเขาก็ขุดเอาอัญมณีออกจากก้อนหินแล้วนำไปเป็นของตัวเอง แต่คนเราไม่ใช่นักสร้างมาแต่กำเนิด แต่เราเป็นนักพัฒนาและปรับปรุง ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ทุกอย่างมาดีอยู่แล้ว เสมือนกับนกที่สามารถบินบนท้องฟ้าได้ เครื่องบิน ก็ไปเลียนแบบนกมาอีกทีหนึ่ง แล้วในกรณีนี้เครดิตที่ว่านกเป็นไอเดียเริ่มต้นของเครื่องบินได้หายไปไหม ก็ไม่….
Picasso meant that great artists steal designs which are not popular and then hides the source. The artists grope into forgotten, unnoticed and lost designs transforming it into a much better piece. –NATZGRAPHIC
ปิกาสโซ่อาจจะหมายความว่า ศิลปินที่ดี ขโมยการออกแบบจากแหล่งที่ไม่ป็อปปูลาร์หรือไม่เป็นที่นิยม แล้วก็ไม่บอกที่มาว่ามาจากที่ไหน ศิลปินรวมเอาการออกแบบที่ไม่เป็นที่สังเกตุนั้น และสูญหายไปตามกาลเวลาแล้ว เปลี่ยนให้มันเป็นชิ้นงานที่ดีขึ้น
Great artists are never caught stealing for they are able to convert the designs meticulously. No one will ever notice that they actually stole it. They don’t merely create a replica but generate an original piece which actually came from a different work. That’s what makes them great artists.–NADZGRAPHIC
ศิลปินที่ดีไม่เคยโดยจับเรื่องการขโมยงานเลย เพราะเขาสามารถปรับดีไซน์ได้อย่างแจ่มจนไม่มีใครรู้ว่านั่นคือการขโมย เพราะเขาไม่ได้ทำของทำเทียมไก่กา แต่สร้างงานออริจินัลที่มาพร้อมกับงานที่แตกต่างกัน นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาเป็นศิลปินที่ดี
การพูดอย่างนี้หรือหาบทความมาสนับสนุนไม่ได้หมายความว่าเราเข้าข้างหรือเห็นด้วยกับการขโมยงานแต่สิ่งที่สำคัญน่าจะเป็นเรื่องการปรับปรุง พัฒนา และต่อยอดแนวความคิดเดิมที่หาได้จากหลายๆแหล่งมากกว่าที่จะลอกมาตรงๆทั้งดุ้นตรงๆ
รูปนี้คุณคิดว่านี่คือแรงบันดาลใจ หรือ ลอกเลียนแบบ?ลองคิดกันเล่นๆดูค่ะ
อ้างอิง:
The post แรงบันดาลใจ ต่างกับ ลอกเลียนแบบ ยังไง ตอนที่ 2 appeared first on ILLUSTCOURSE-คอร์สเรียนวาดรูป,วาดภาพประกอบ,เรียนวาดการ์ตูน,เรียนสีน้ำและรวบรวมความรู้สำหรับผู้สนใจในการวาดภาพประกอบ,digital painting,character design.
from WordPress http://ift.tt/2ffntyN
via IFTTT
ก็เลยมีคนไปถามเวรดี้…เอ๊ยเวนดี้ ว่าคิดไง เวนดี้เลยตอบว่า
RALUS@TFconが来ている (@coralus_SF) 
ตอนนี้เป็นเรื่องที่แตกต่างกันออกไป วัตถุดูเป็นสามมิติ ทั้งๆที่มันเป็นรูปทรงง่ายๆ และเราก็แค่ใส่แสงเงาง่ายๆไม่ได้ไล่สีอะไร สิ่งนี้มันได้ผลได้อย่างไร วัตถุแรกเราเห็นแค่กำแพงด้านเดียว ดังนั้นผู้สังเกตุการณ์จึงรู้สึกว่ามันเป็นกำแพงแบนๆ และไม่มีอะไรอย่างอื่น ส่วนวัตถุอีกอันมีกำแพงสามด้าน และเราก็รู้ว่าวัตถุสองมิตินั้นไม่มีทางมีกำแพงสามด้านได้ เสก็ตซ์จึงเหมือนกับเป็นภาพสามมิติ มันง่ายมากที่จะใส่ส่วนที่แสงสามารถโดน หรือไม่โดนได้
